غلامرضا مصدق
خیانت، از پشت خنجر زدن و سوءاستفاده روسیه از ایران تمامی ندارد. اگر سهم مخرب سه کشور مداخله گر تاریخ معاصر ایران، انگلیس، آمریکا و روسیه با هم مقایسه شوند، بی تردید روسیه با اختلاف زیاد مقام اول را بدست خواهد آورد. لیست مداخلات روسیه در ایران از دوران تزاری، اتحاد جماهیر شوروی و روسیه کنونی آنچنان، بلند بالا، متنوع، موذیانه و منفعت طلبانه است که با سوابق هیچ کشور مداخله گر دیگری قابل قیاس نیست.
در کمتر از یک سال اخیر این دومین بار است که روسیه برای بدست آوردن دل اعراب خلیج فارس با هدف شریک شدن به چرب و شیرین ثروت بیکران این کشورها، ناجوانمردانه تمامیت ارضی ایران را زیر سوال می برد . درست است کاربرد لفظ ” ناجوانمردانه ” در روابط بین الملل بی معناست و منطقی است که رهبران همه کشورها باید تا آنجا که برایشان مقدور است از حق مشروعِ تلاش برای کسب منافع ملی برای ملت خود استفاده کنند، رهبران روسیه هم به روال رهبران دیگر کشورها همین کار را می کنند، اما دلخوری ما از روسها، این است که همزمان و در کمال بی شرمی، آشکارا هم با ما نرد عشق می زنند و هم با دشمنان و رقبای ما و این رفتاری معمول و قابل قبول در روابط بین المللی نیست.
آنچه که به روسیه اجازه می دهد چنین رفتار عجیب و غیر معمول با ایران داشته باشد، این است که روسیه بخوبی می داند استراتژی ثابت، آمریکا ستیزی ایران، به مثابه چک سفید امضاء به این کشور است، تا آنجا که می تواند بدون محدویت با حفظ دوستی خود در بالاتربن سطح با ایران هر طور که منافع اش اقتضاء کند، با بولدوزر از روی منافع ملی ایران عبور کند، رابطه فی مابین چنان یک طرفه به نفع طرف مقابل شکل گرفته که ما باید از تجاوز روسیه به یک کشور مستقل حمایت می کنیم اما او در کمال وقاحت تمامیت ارضی ما را به دیگران می فروشد.
دکتر ولایتی یکی از معماران استراتژی نگاه به شرق برای ستیز با غرب، در اعتراض به موضع گیری اخیر روسیه در مورد جزایر سه گانه، گفتند ” درست نیست، روسیه برای امتیازی کم ارزش و دست نیافتنی، به اعتبار خود لطمه بزند “. سخن ایشان بعنوان دیپلماتی کهنه کار بسیار نابجا است، معنای حرف ایشان این است که، وزن ایران نزد روسیه آنچنان ناچیز است که حاضر است برای امتیازی کم ارزش از بزرگترین خط قرمز ایران یعنی تمامیت ارضی آن عبور کند. اما اینکه این امتیاز برای روسیه دست نیافتنی است، از این جهت درست است که تحت هیچ شرایطی ذره ای از خاک ایران تجزیه نخواهد شد، چه رسد به سه جزیره مهم آن، روسیه بهتر از همه می داند هرگز این اتفاق نخواهد افتاد، برای اثبات این ادعا، به آقای پوتین توصیه می کنیم بصورت گذارا هم که شده نگاهی به تاریخ جنگ ایران و عراق بیندازند. با اینحال او به هر صورت به هدفش که دل دادن به دلِ اعراب است می رسد، اگر چه برای امارات جزیره نمی شود، اما برای پوتین در این بازی ناجوانمردانه حتماً نان می شود.
روسیه نه به توصیه محترمانه ولین آقای ولایتی و نه با سرمقاله تند و تیز کیهان از سیاست بی هزینه اما پرسود بازی با کارت ایران دست نخواهد کشید، مگر اینکه ایران با سیاست ایجاد توازان در روابط با شرق و غرب، رهائی از چنگال اختاپوس تحریم و استفاده از ظرفیتهای عظیم بلااستفاده انسانی و اقتصادی برای افزایش تولید ملی شرایط را از اساس چنان تغییر دهد، که تا هیچوقت کشوری مثل روسیه کشور کوچکی مثل امارات را به ایران بزرگ ترجیح ندهد.
چاپ در شماره ۱۴۳۸روزنامه ی یادگار امروز مورخ۱۴۰۲/۱۰/۰۶
دیدگاه ها