صید میرزا بزرگ تبار/ فعال رسانه ای
همچنان که همگان مشاهده می کنند زوراصلاح طلبان به هسته قدرت انحصارطلب نمی رسد واین ترمیدور وپروسه به صورت روتین ادامه دارد، اینکه این ایده های اقتدارگرایی وانحصارطلبی تا کی لبه تیزقیچیش، اصلاح طلبان را درومی کند و آنها را ازصحنه دورنگه می دارد،همچنان برای ما هم نامعلوم ومبهم است که این قدرت هیروهیتویی تا کی زو رو زرش را برجدار اصلاح طلبان می خواهدقالب بکند وبرآنه ابتازد خروجی و تداعی این رویکرد برای مردم این است که آش خاله است بخوری پات است ونخوری پشیمان می شوی!! راهکارخروج ازاین وضعیت چیست؟ پیامدهای منفی این وضعیت برای کشورچیست؟ اصلاح طلبان برای خالص سازی خود ازچند بزنگاه بایدعبورمی کردند تا به شورای نگهبان می رسیدند که متاسفانه دراین اتوکراسی وگاگ سیاسی،چرخه جدایی طبقاتی با رویکردهای تمرکزگرایی باعث می شود،این جریان فکری هیچ جایگاهی در بدنه سیاسی کشورنداشته باشد وانحصارطلبان بااستریلیزه ای که درفیلترهیئت های اجرایی وهیئت های نظارت وشورای نگهبان درسناریوی خود رفرنس داده اند،چشم انداز و دورنمایی برای اصلاح طلبان باقی نگذاشته اند،دراین عرصه مشت نمونه خروار است.اگربه طورتقریبی آماری بخواهیم ازچهره های شاخص اصلاح طلب ارائه بدهیم شاید این آماردرکل به پنج درصد هم نرسد. بااین تفسیرباتوجه به فرمایشات مقام رهبری که تاکید داشتند انتخاباتی رقابتی وحداکثری درجامعه به وجود بیاید به طورحتم این پرسپکتیو بااتمیز کردن به وجود نخواهد آمد وازاین منظر میزان مشارکت به دلیل رقابتی نبودن وبااین فضای سردی که برانتخابات حاکم است بسیارپایین خواهد بود.جزدرموارد استثنا،انتخابات این دوره نسبت به انتخابات ادوارگذشته هم به دلیل مشکلات اقتصادی وهم به دلیل رقابتی نبودن،« یک انتخابی درون جناحی ودرون گروهی است» تاانتخابی چندطیفی وجریان سیاسی،کسانی پا به عرصه رقابت می گذارند که بارها امتحان پس داده اند وکارنامه ای چهل و چهار ساله در رزومه خود ثبت کرده اند و خروجیش در سفره های مردم هم چون نقاشی های لئوناردوداوینچی بولد وبرجسته است،هرچیزی تکرارمکررش کسل کننده است آن هم زمانی که این سیکل،کانتکس فکریش ناکارآمد ومعیوب باشد اما متاسفانه تکراربعضی پدیده ها بردیگری ارجحیت دارد وتا وقتی که این المان تغییرنکند،مشکل به قوت خویش باقی می ماند.تازمانی که انحصارطلبان کرن دار وپرفکشنیسم این میدان هستند،این پارادایم شیفت دراین ممروتونل بحران،راه به جایی نخواهد برد و چیزی تغییر نخواهد کرد،دراین برهه حساس نیازبود که همه جریانات فکری و جناحی باهرسلیقه و دیدگاهی به انتخابات راه داده شوند وازمشکلات کشورگره گشایی بکنند امافیلترها همچنان روزبه روز تنگرمی شوند وعرصه براصلاح طلبان تنگ ترمی شود و….از دیدگاه انحصارطلبان مرغ یک پا دارد و بس،ازدیدگاه پدیدارشناسی تا تغییرات بنیادی انجام نپذیرد مشکلات جامعه لاینحل باقی خواهد ماند،بعضی ساختارهای هسته قدرت لازم است پوست اندازی کند ورویشی جدیدی به خود ببیند تابخشی ازمشکلات جامعه حل گردد.با یک تفکرخاص ویک دست نمی توان کشوررا اداره کرد،جای نخبگان ومتخصصان دراین کرسی هاخالیست.جامعه بااهرم های پلوتوکراسی وانحصاری روی توسعه پایدار به خود نخواهد دید،قطعا اگرمااین منابع وذخایررانداشتیم شاخص فلاکت درکشور ما باید درحد اریتره وسودان جنوبی می بود،زندگی بشریک متد قراردادی است. باید دراین متد افراد هرازگاهی جابجا شوند وکسانی باافکارنوپابه عرصه سیاسی بگذارند،افراد ناکارآمد باید کنارگذاشته شوند تا مسیرتوسعه توسط نخبگان جامعه دگردیسی گردد،بااین روندی که استمرار دارد امیدی به تغییرو پیشرفت نیست،بدون شک این اتوریته بااین پرگرام وبرنامه ای که پیش می رود جامعه هرروزبیشتردچار بحران های اقتصادی خواهد شد، مشکلات گرانی وتورم جاری درجامعه مصداق عینی و گواهی براین رویکردهاست که طبقات ضعیف وخاکستری درجامعه لمس می کنند وفتح قله ها توهمی بیش نیست.
چاپ در شماره۱۴۶۱ روزنامه ی یادگار امروز مورخ ۱۴۰۲/۱۱/۰۲
دیدگاه ها