زنان آسیب دیده ای که پس از تعطیلی مراکز حمایتی از جامعه طرد می شوند
خانه بود که آوار شد بر سر زنان و کودکان آسیب دیده بیپناه که در خیابان ها و کوچهها، در پشت دیوارهای بزرگ شهرها در معرض آسیب بودند. سرپناه و مامن گاه بود، تنها نور امیدی که در این سرای ظلمات به آن دلخوش بودند. محلی برای یادگیری چگونه زیستن؛ مراکزی که نام خانه را با خود به یدک میکشید، خانهای برای دوباره نو شدن، دوباره زیستن به درست، سرای امید و نور بود، برای نگاه به آیندهای که برایشان غیرقابل تصور بود، بارقه امید بود برای بودن و جنگیدن در روزهای سرد و گرم که هیچ روزنهی امید نبود. خانه خورشید (موسسه حمایت از زنان آسیب دیده و معتاد بیخانمان)، موسسه نور سپید هدایت (مرکز اقامت و خدمات کاهش آسیب دیده و معتاد بیخانمان)، سرای غزل (مرکزی که به زنان آسیب دیده با در معرض آسیب حمایت و خدمات بهداشتی و درمانی و اجتماعی ارایه میکرد) و تعداد دیگر از این دست مراکز مردمی در دو سه سال گذشته تعطیل شده اند؛ مراکزی که توسط مردم و انجمنهای غیر دولتی راه اندازی شده بود.حال سوال این است زمانی که این دست مراکز که افراد آسیب دیده را حمایت میکردند تعطیل میشود، چه بر سر اقشاری که به این خانهها رجوع میکردند میآید؟ آیا دوباره این افراد به غلط زیستن خود ادامه نمیدهند و به مسیر گذشتهی خود برنمی گردند؟ و از پس آسیبهایی که بر آنها وارد میشود، جامعه هم دچار آسیب نمیکنند؟
مشکلات زنان و کودکان آسیب دیده در موقعیت جغرافیایی سکونت آنها باقی نخواهد ماند
«لیلا ارشد» موسس خانه خورشید درباره پیامد بسته شدن مراکز حمایتی مردم نهاد از جمله سرای غزل و خانه خورشید در جامعه گفت: نهادهای دولتی و سیاستگذاران آمار کافی و کاملی از تبعات اجتماعی بسته شدن این مراکز در دست دارند که شرایط جامعه و اجتماع چه مقدار سخت تر خواهد شد. زنان و کودکانی که به این مراکز پناه میبردند، در شرایط سخت و اسفباری بودهاند و اکنون با بسته شدن این خانهها یا سازمانهای مردم نهاد مشکلات زنان و کودکان بیشتر از پیش خواهد شد و مجدد در معرض آسیبهای اجتماعی بیشتری قرار خواهند گرفت، به گونهای که مشکلات آنها بیشتر و پیچیدهتر خواهد شد. وی خاطرنشان کرد: مشکلات زنان و کودکان بسته به موقعیت جغرافیایی که در آن زندگی میکنند، در چارچوب محله و خانواده باقی نخواهد ماند و بقیه افراد جامعه فارغ از طبقههای اقتصادی و اجتماعی درگیر این وضعیت دشوار خواهند شد. زمانی که این سازمانهای مردم نهاد که محلی امن برای زنان آسیب دیده یا در معرض آسیب، کودکان نباشد، شرایط این دسته افراد در جامعه بسیار سخت و دردآورتر خواهد بود.ارشد درباره پیامدهای تعطیلی مراکز حمایتی در جامعه اینطور گفت: بنا به دلایلی ابتلا به بیماریهای ویروسی که از مشکلات این گروه است، هزینههای بیشماری برای دولت و وزارت بهداشت به ارمغان خواهد آورد. پس در راستای تعطیلی و بسته شدن این مراکز حمایتی، هیچ گروهی سودی نخواهد برد. تمام افرادی که به این مراکز پناه آورده بودند، جزو شهروندان این مملکت به حساب میآیند و آسیبهایی که زنان پس از بسته شدن مراکز حمایتی خواهند دید، به تبع بازخورد آن را در لایه لایه پیکره جامعه می توان مشاهده کرد، چرا که حمایت نکردن و قطع حمایتهای اجتماعی از این گروه، آسیبها را افزایش میدهد و نه تنها خود این گروه از افراد مورد آسیب قرار میگیرند، بلکه جامعه هم به همراه آن آسیب خواهد دید.در واقع باید گفت نهادهایی که باید حمایتهای بهداشتی و درمانی برای زنان آسیب پذیر در جامعه در نظر داشته باشند، شرایط را برای آنها پر هزینه و سختتر میکنند، بنابراین با تعطیل شدن و بسته شدن این مراکز هیچ گروهی سودی نخواهد کرد.
هشدار نسبت به پراکندگی زنان و کودکان آسیب دیده در سطح شهر
ارشد درباره رسالت و اهداف مراکز حمایتی چنین گفت: خانه خورشید، سرای نور سپید هدایت، سرای غزل و… تمام این مراکز، مردم نهاد هستند که هیچ باری بر نهادها و سازمانهای دولتی ندارند، این دست مراکز با حمایتهای مردم و افراد داوطلب به فعالیت خدمترسانی به زنان و کودکان آسیب دیده میپردازند. زنان و کودکان آسیب دیده وجود دارند، شهروندان این سرزمین هستند و در جامعه همچون دیگر شهروندان حضور دارند و به زندگی خود ادامه میدهند، زمانی که این مراکز بسته میشوند و اجازه حضور این افراد به پارکها را نمیدهند، این گروه در جامعه و در شهر پراکنده خواهند شد.ارشد تصریح کرد: رسالتی که این سازمانهای مردم نهاد در جهت آن تلاش میکردند، برای کاهش آسیبها و مشکلاتی بود که این زنان آسیب دیده در گذشته داشتند و به دنبال بازگشت عزت نفس و باور زنان آسیب دیده به تواناییهایشان بودند تا عنوان یک شهروند معمولی به روند زندگی خود ادامه دهند تواناییهایی که به دلایلی هرگز امکان بروز آن وجود نداشته بود.همه فعالان برای به دست آوردن یک قانون حمایتی از زنان آسیب دیده تلاش کرده اند، ما نیازمند قوانین حمایتی هستیم، همه شهروندان انتظار این قانون را در زندگی اجتماعی خود دارند تا از قبال این قوانین، جامعه سالم داشته باشیم. زمانی که حمایت از زنان و کودکان آسیب دیده صورت گیرد، تمامی افراد جامعه به صورت جمعی از آرامش و رفاه و از زندگی کردن در کنار همدیگر لذت خواهند برد.وی با تاکید بر سرنوشت زنان و کودکان آسیب دیده پس از بسته شدن این مراکز برای تامین نیازهای اولیه خود چنین گفت: بسیار عیان است، با توجه به تورم موجود، زنانی که مهارت زیادی برای حل مسئله ندارند، زنانی که امکان شغل مناسب و درآمد مناسب ندارند، تا زمانی که در این مراکز حمایتی بودند؛ ابتدا به شرایط تثبیت شده ای میرسیدند و کم کم از آسیب ها رها میشدند تا یک زندگی مستقل برای خود بسازند. با توجه به شرایط حاضر اشتغال و با توجه به اینکه این زنان مهارتهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ندارند، واقعا جای تامل وجود دارد که به چه صورت قادر خواهند بود امرار معاش کنند؟ لیلا ارشد درباره سیاستگذاری برای اقشار آسیب دیده گفت: اکنون در کشور پیشگیری سطح یک برای تمامی شهروندان در سنین مختلف و طبقه های متفاوت جامعه به صورت رایگان و عمومی وجود ندارد و سطح پیشگیری تا سطح سه تحقق پیدا میکند و به روشنی مشخص است که در حال حاضر هزینههای بسیار زیادی را باید متحمل شد که یک انسان با سلامت کامل به زندگی عادی خود برگردد و به یادگیری مهارت های لازم بپردازد، تا در مسیر زندگی فردی خود مستقل شود. زنان آسیب دیده و در معرض آسیب در جامعه در کنار همهی ما زندگی میکنند و برای امرار معاش خود و فرزندش به اجبار تن به کارها و رفتارهایی میزند که جبران ناپذیر و پر ریسک خواهد بود، وظیفه دولت است که از این گروه حمایت کند، کار سخت و مشقت باری نیست و کشور ما از لحاظ اقتصادی در شرایطی نیست که نتواند این افراد را تحت حمایت قرار دهد، با یک سیاستگذاری درست و نظم دهی میتواند شرایط مناسبی را برای این دست افراد ایجاد کنند. وی با تاکید بر آسیبهایی که بر پیکره جامعه در پی تعطیلی مراکز حمایتی که مامن گاه زنان آسیب دیده است، وارد می شود، گفت: اگر دولت برنامهای برای حمایت از این سازمانها تدوین نکند در آیندهای نه چندان دور زنان آسیب دیده و کودکان آنها در جامعه رها خواهند شد و مشکلات آنها به جامعه رخنه خواهد کرد و جامعه هم به موازات مشکلات این گروه دچار مشکل میشوند.
چاپ در شماره ۱۵۵۳ روزنامه یادگار امروز مورخ ۱۴۰۳/۰۳/۱۰
دیدگاه ها