علیرضا حیدری / کارشناس مسائل تأمین اجتماعی
تغییر مبنای محاسبه مستمری از ۲ سال به ۵ سال یکی از آن تصمیماتِ مناقشه برانگیزِ لایحه برنامه توسعه هفتم است. تصمیمی که البته گفته شده با مخالفتهای بسیار از متن لایحه برنامه هفتم حذف شده است، اما برخی نمایندگان همچنان از آن دفاع میکنند. در ابتدا یک مثال بزنم؛ تصور کنید در بانک سپرده گذاری کردهاید، اگر به شما بگویند در دو سال آخر سپردهگذاری به اندازه پول مدت سپردهگذاری شما بر مبنای دو سال آخر به شما جایزه تعلق میگیرد، چه میکنید؟ حتما سعی میکنید دو سال آخر سپرده را بالا ببرید که جایزه دهساله را بر مبنای دو سال آخر بگیرید. همین اتفاق هم در تأمین اجتماعی میافتد؛ یعنی بر مبنای دو سال آخر بیمهپردازی به شما حقوق تعلق میگیرد. مهم نیست که در ۲۸سال گذشته فرد بر اساس چه درآمدی حق بیمه پرداخت کرده باشد، برای تعیین مستمری به دو سال آخر توجه میکنند. خب مشخص است که چون دو سال آخر مبنا قرار میگیرد، بیمه پردازان مانند همان قاعدهی سپردهگذاری که به شما گفتم عمل میکنند، یعنی سعی میکنند تا جایی که میتوانند درآمدِ مشمول حق بیمه خود را بالا ببرند. این اتفاق طبیعی است و نیاز به محاسباتِ پیچیده ندارد، تبانی به هر قیمتی اتفاق میافتد. ظرفیتِ قانونیای است که البته در ذاتِ خود میتواند فساد ایجاد کند. اما قانونگذار این قانون را زمانی نوشته که نرخ تورم تا این حد ضربتی بالا نمیرفت. وقتی درآمد امسالِ اسمیِ ما نسبت به سال گذشته ۴۰ درصد افزایش مییابد، طبعا عدد اسمیِ میانگینِ دو سال آخرِ بیمهپرداز هم افزایش پیدا میکند. وقتی این قانون را نوشتند، فرض این بود که نرخ تورم تک رقمی با اعداد کوچک رشد داشته باشد؛ در آن شرایط مبنا قرار دادنِ میانگینِ دو سال آخر هیچ مشکلی نداشت. اما وقتی تورم اینگونه بالا میرود، طبیعی است که فرد تا جایی که میتواند درآمد خود را در دو سال آخر بالا میبرد. در چنین شرایطی چه باید کرد؟ باید نظامِ امتیازی و تمام شماری پرداختِ حق بیمه را جایگزین کرد. به این معنی که اگر فرد در طول دورانِ بیمهپردازی حق بیمهی بیشتری پرداخت کند، از مزایای بیشتری برخوردار میشود. در واقع مأخذ برقراری مستمری، دیگر دو سال آخر نیست این مدل باعث میشود که نظام پرداختِ حق بیمه به سمتِ واقعی شدنِ درآمد حرکت کند. یعنی اگر فرد بداند در شروع بیمهپردازی پرداختِ حق بیمه در مستمری زمان بازنشستگی تأثیر دارد، از همان سال اول فرد سعی میکند حق بیمه واقعی و یا درآمد واقعی اظهار کند. در این شرایط عدالت بیمهای برقرار میشود و هر کس که بیشتر پرداخت کرده و مشارکت بیشتری داشته است از مزایای بهتری هم بهرهمند میشود. در موردِ مبنا قرار گرفتنِ ۵ سالِ آخر بیمهپردازی باید گفت ما میگوییم این موضوع باید براساس یک شاخص مشخصی محاسبه شود. منظور من این است که براساس شاخص حداقل دستمزد به موضوع نگاه کنیم. در مجلس گفته شد پرداختِ اسمیِ مستمریِ ۵ سال آخر را با هم جمع میکنیم که این کار سبب کاهشِ مستمری میشود. جمع کردنِ مجموعِ درآمد ۵ سال آخر اقدامی اشتباه است.
چاپ در شماره ۱۳۸۲ روزنامه ی یادگار امروز مورخ ۱۴۰۲/۰۷/۲۹
دیدگاه ها