عاقبت سفیدشویی طالبان

دکتر حسن نجف وند –مدیر مسیول

طالبان نمی تواند ایدئولوژی خود را پنهان کند. اگر چه عده ای با جنجال رسانه ای سعی در تطهیر طالبان داشتند و القابی چون جنبش اصیل منطقه را بر آن نهاده بودند، اما مثل روز روشن بود که این طالب همان طالب بیست سال پیش است، با یک تفاوت؛ طالب بیست سال پیش به این میزان از سوی آمریکا حمایت نشد و نتوانست در قدرت بماند و صرفا به توحش راضی شد، اما طالب کنونی با حمایت آمریکا و قطر توانست با کمترین هزینه و تلفات به قدرت برسد و ژست اصلاح و تغییر بگیرد، تا دیگران را مجاب کند که حکومت امارت اسلامی به رسمیت شناخته شود، و با ادوات پیشرفته جنگی که آمریکا به عمد برای آن ها به جا گذاشت بر خود غره شده و بدون کمترین ترسی هر از چندگاهی با همسایگان خود در مرزها درگیری به وجود آورد. طولی نکشید تا عده ای کوته فکر که بر طالبان نام «جنبش اصیل منطقه» را گذاشته بودند به عینه دیدند که طالبان همان طالبان بیست سال پیش است و هیچ تغییری در رفتار و گفتارشان حاصل نشده و بی باک تر و وحشیانه تر رفتار می کند. شاید این گروه تروریست، بیست سال پیش فقط برای مردم افغانستان خطرناک بود و در چهار چوب درون مرزی به سفاکی می پرداخت و برای ریختن خون بیگناهان ابایی نداشت، اما اینک این گستاخی و پرده دری از مرزهای داخلی فراتر رفته و با وقاحت نه تنها به قوانین بین الملل و معاهده ها بی اعتنایی می کنند و حسن همجواری را به تمسخر گرفته بلکه بالاترین مقام اجرایی کشور همسایه را نیز به باد استهزا گرفته است. اما از یک جماعت وحشی صفت انتظاری بیش از این نیست. روی سخن ما با آنانی است که گروهک تروریستی طالبان را غسل تعمید دادند و در بوق و کرنا کردند که طالبان تغییر کرده است و باید آن را به رسمیت شناخت و در همان هنگام که مردم افغانستان از ترس طالب به کشورهای همجوار می گریختند، عده ای دروازه های کشور را بی قید و شرط برای افغان ها باز گذاشتند و جمعیتی کثیر وارد ایران شد که بیشتر آن ها هم پشتون های طرفدار طالب بودند و اکنون همین حامیان طالب در ایران بدون هیچ دردسری در حال کار و زندگی هستند، امری که در کشورهای دیگر با احتیاط بسیار و کنترل شده صورت می گیرد. همین پشتون های دوستدار طالب در سیستانی که طالبان وقیحانه آب را به روی آن ها بسته و مکررا به مرزبان های مستقر در مرزهای آن حمله می کند و جان مرزبان های ایران را می گیرد، در حال قاچاق سوخت به افغانستان هستند و برای طالبان خوش رقصی می کنند. چرا باید شهادت مرزبانان و رئیس پاسگاه مرزی ایران به دست وحوش طالبان در سکوت خبری باشد؟ چه تفکری پشت تطهیر طالبان است؟ چرا باید از طالبان که نماد سفاکی و خون ریزی و مبارزه با فرهنگ و هنر است در نمایشگاه کتاب دعوت شود؟ آیا وقتش نرسیده تا برخوردی قاطع و حساب شده با این جماعت خون ریز صورت گیرد؟ آن زمان که کلید سفارت افغانستان را بدون اتلاف وقت در اختیار طالبان گذاشتید آیا به فکر چنین روزهایی بودید؟ چرا در زمره معدود کشورهای پذیرنده طالبان قرار داشتید آیا فکرش را می کردید که طالبان روزی با همان ادوات جنگی که آمریکا به عمد برای آن ها به جا گذاشت روزی خون سربازان ایران را بر زمین خواهد ریخت؟ وقتش رسیده تا آن تفکری که به سفیدشویی طالبان همت گمارده بود و عنوان می کرد «اگر جنگی بین طالبان و شیعیان رخ دهد و خون شیعیان ریخته شود طالبان مقصر نیست» در جایگاه پاسخگو قرار گیرند و برای خانواده های داغدار و مردم ایران بگویند چه سودی از این رفتار عایدشان می شد؟ اکنون که در سکوت خبری خون مرزداران وطن به دست وحوش طالبان ریخته می شود تمام کسانی که در به رسمیت شناختن زودهنگام طالبان دخیل بودند مقصر هستند. حال باید حساب شده و به دور از هر گونه واکنش احساسی جلوی زیان بیشتر را گرفت و در فرصتی مناسب پشتون های دوستدار طالب را که به صورت غیرقانونی به ایران مهاجرت کرده اند؛ که می توان به عنوان خطری بالقوه و افراد انتحاری(طبق ایدئولوژی طالبان) از آن ها یاد کرد، و از منابع آبی سیستان و اقلامی که دارای یارانه بوده و در اختیار ایرانیان قرار دارد بدون کوچکترین مشکلی بهره می برند، به طور تدریجی و حساب شده از کشور اخراج کرد، و در محدوده مرزهای مشترک با افغانستان نه از سربازهای صفرکیلومتر و تازه تعلیم دیده که از نیروهای کارکشته سپاه که در میدان های نبردی چون سوریه حضور داشته اند و همچنین نیروهای کاردان بسیج و افراد زبده بهره گرفت تا هنگام بروز هر گونه تعرضی با قاطعیت و کمترین تلفات با متجاوزان برخورد شود.

چاپ در شماره ی ۱۲۷۱روزنامه ی یادگار امروز مورخ۱۴۰۲/۰۳/۱۰