چالش های بازارکارو هوش مصنوعی

دکتر حسن نجف وند –مدیر مسئول

بارها تذکرات لام چه از سوی رسانه ها و چه کارشناسان داده شده بود که تحصیلات دانشگاهی باید در جهتی باشد که نیروی کار مورد نظر را متناسب با نیاز بازار کار پرورش و به بازار کار تزریق کند تا نوعی همپوشانی اصولی میان این دو برقرار گردد. این نکته مهم مدتهاست مطرح شده اما گوش شنوایی در میان سیاست گذاران نبوده که بخواهد به این امر مهم جامه عمل بپوشاند تا تربیت نیروی کار در محیط آکادمیک منطبق با نیازی باشد که بازار کار برای جذب آن احساس نیاز می کند و پتانسیل به کارگیری و استفاده از آن را دارد. این مهم تا حدی نادیده گرفته شده و موردی بی توجهی و بی اعتنایی قرار گرفته است که واقعیتی تلخ را رقم زده است و حالا آمارهای رسمی نشان می دهد حدود یک میلیون فارغ التحصیل بیکار در کشور وجود دارد؛ اما فقدان اطلاعات دقیق از جمله مدرک تحصیلی، رشته، سن، محل زندگی، تراکم جمعیتی استان ها و مهارتهای تخصصی و در کل در دسترس نبودن یک بانک اطلاعاتی جامع و کامل که بتوان به آن استناد کرد تا بر اساس آن برای این خیل عظیم تحصیل کرده ی بیکار تدابیری اندیشید تا چالش مهمی که این افراد و جامعه با آن روبروست تا حدودی مرتفع گردد. این که کارفرمایان اعلام می کنند که کار هست اما متقاضی نیست واقعیتی است دردناک که از دو منظر قابل تامل است: اول اینکه نیروی کار لازم برای شغلی که نیاز بازار کار است در دسترس نیست که یکی از آنها بحث نیازسنجی بازار کار می باشد که از سوی سیاست گذاران به آن بی توجهی شده و حالا مانند زخمی چرکین سر باز کرده است و دوم در خصوص بحث دستمزد و حقوق است به قدری پایین است که نمی توان با آن نیازهای اولیه زندگی را پاسخگو بود و نیروی کار تحصیل کرده رغبتی برای فعالیت در آن شغل نخواهد داشت. با توجه به اینکه آمارها در زمینه تحصیل کرده های بیکار بزرگی بیشتری نسبت به سایر گروه ها دارد؛ اما باز هم می توان امیدوار بود که تلنگری دیرهنگام اما درست و منطقی در جهت حذف رشته هایی که در بازار کار خواهان ندارد، زده شده است. که اگر این اقدام با جدیت صورت گیرد شاید بتوان امیدوارانه تر به تربیت نیروی کار در دانشگاه نگریست. اما مسوولان این نکته را مد نظر داشته باشند که با توجه به ظهور هوش مصنوعی و پر رنگ شدن استفاده از آن در مشاغل و صنعت ها بسیاری از شغل هایی که در حال حاضر بازار کار نیازمند آن ها است و شاید در حال حاضر میزان بیکاری در آن زیاد به چشم نمی آید در معرض پیوستن به خیل عظیم بیکار در جامعه قرار بگیرند؛ بنابراین باید از حالا به فکر آن دسته از مشاغل و نیروی کاری بود که اکنون برای آن ها متخصص پرورش داده می شود و بر روی رشته هایی مانور داد که با بسط و گسترش هوش مصنوعی در زمره مشاغل تحت خطر نابودی قرار نگیرند و احساس نیاز به آنها بیشتر خواهد شد. لذا تا  فرصت داریم باید دور اندیشی کرد و آینده مشاغل را با توجه به دخالت هوش مصنوعی در بازار کار تحت بررسی قرار داد و در داخل کشور نیروی متخصص پرورش داد تا احساس نیاز موجب نشود به سوی واردات نیروی متخصص روی بیاوریم.

چاپ در شماره ی ۱۲۶۷روزنامه ی یادگار امروز مورخ۱۴۰۲/۰۳/۰۶