بختِ سیاه عروس آبشار‌های ایران

(عباس شاه‌علی)

آبشار آب سفید یکی از طبیعی‌ترین و زیباترین آبشار‌های کشور است که در بخش ذلقی الیگودرز واقع شده است، این آبشار با ارتفاعی بیش از ۶۰ متر از تونلی در دل کوه بیرون می‌آید و سر چشمه آن در پرده ابهام باقی مانده است.

هر سال در فصل بهار و تابستان این عروس سفیدپوش میزبان اکثر مردم ایران است، آنان با طی کردن مسیری صعب‌العبور بدور از هیاهوی شهرنشینی ساعاتی و حتی بعضا چندین روز را در این منطقه سپری می‌کنند، منطقه‌ای‌ییلاقی با کوه‌های سر به فلک کشیده و درختان زیبای بلوط و گردو که حتی در تابستان برای گذران شب به ناچار باید در پناه چادر بیتوته کنی، اگر در خلوت صبح مقابل این عروس سفیدپوش بنشینی و لحظه‌ای به صدایش گوش فرا دهی با تو سخن می‌گوید، سخن از قدرت و عظمت حضرت باری‌تعالی، قدرتی که ما انسان‌ها از درک واقعی آن عاجزیم، قدرتی که مختص ذات اوست و‌ اندیشه درباره آن لرزه بر اندام انسان می‌اندازد.

متأسفانه به واسطه سومدیریت‌ها طی سالیان متمادی این مکان نتوانسته در راستای توسعه گردشگری منطقه مؤثر واقع شود و درآمد حاصل از آن هم به جیب افرادی رفته که با عنوان سرمایه‌گذار بخش خصوصی با پرداخت اجاره‌ای ناچیز به تعهدات خود عمل نکرده‌اند.

این‌مجتمع سال ۱۳۹۰ از سوی منابع طبیعی لرستان با اجاره سالیانه ۱۱۵ هزار تومان به بخش خصوصی واگذار شد و طبق قرار داد تعهداتی به عهده شرکت طرف قرار داد می‌باشد که به شرح زیر می‌باشد و باید انجام می‌شد.

احداث ۱۵ دستگاه متل و سوییت‌های اقامتی، احداث درمانگاه، احداث پارکینگ به مساحت ۲۰۰۰ متر مربع، جاده دسترسی، ۲۰ دستگاه ساختمان اقامتی، ۵۰ دستگاه سکو‌های نشیمن، ۴ دستگاه سرویس بهداشتی جمعا در ۲۴۰ متر مربع، سالن غذاخوری، احداث اماکن ورزشی نظیر زمین والیبال، بسکتبال و دو محوطه پینگ پنگ، توسعه سیستم آبرسانی و روشنایی، سالن اجتماعات و برگزاری مراسم، محل فروش محصولات فرهنگی، محل فروش مواد غذایی، نصب لوازم پارکی و تندیس حیوانات، نیمکت پارکی و ۵۰ میز شطرنج، ۱۵۰ سطل زباله، توسعه فضای سبز با درختان زینتی و آبیاری قطره‌ای به میزان ۵ هکتار، احداث نمازخانه به مساحت ۲۵۰ متر و ساختمان نگهبانی و اداری، سکوی ماهیگیری و ایجاد محوطه آبگیر، سفره سرای سنتی و تأمین ماشین آلات مورد نیاز از جمله تعهدات شرکت طرف قرارداد با منابع طبیعی بوده است، حال چه میزان در این ده سال به این تعهدات عمل شده موضوعی است که به خوبی قابل مشاهده و قضاوت می‌باشد و قطعاً اداره کل منابع طبیعی استان به‌عنوان ناظر باید پاسخگو باشد.

اسفندماه سال ۱۴۰۰ با پایان قرارداد ده ساله سرمایه‌گذار اداره کل منابع طبیعی واگذاری مجدد از طریق فراخوان مزایده عمومی را در دستور کار قرار داد و تیرماه سال گذشته نیز این مزایده طی فراخوان عمومی برگزار گردید و برنده مزایده نیز مشخص گردید.

اما سرمایه‌گذار قبلی با ادله‌ای نظیر کرونا و تعطیلی‌های ناشی از بروز سیلاب پیگیر تمدید مدت قرارداد بود و جای سؤال است که چرا اداره کل منابع طبیعی به‌رغم برگزاری مزایده قانونی و مشخص شدن برنده قانونی به ابطال مزایده‌ای تن داد که خود مجری آن بود؟

در ایام نوروز به‌رغم اعلام عمومی مبنی بر تعطیلی آبشار تعداد زیادی از میهمانان به منطقه سفر نمودند و با کارتخوان به‌دستانی مواجه شدند که با توجه به پایان قرارداد شرکت قبلی و عدم پذیرش برنده مزایده مشخص نیست با کدام مجوز از مراجعین ورودی دریافت می‌کردند؟ اما آن‌چه مسلم است بخش عمده‌ای از مشکلات نتیجه ناتوانی اداره کل منابع طبیعی لرستان در نظارت و حفظ و‌ نگهداری این مجموعه می‌باشد.

در همین رابطه‌ ایمان خسروی فرماندار الیگودرز می‌گوید: چندین بار ضمن مکاتبه با اداره کل منابع طبیعی استان خواستار تعیین تکلیف مجتمع گردشگری آبشار آب سفید شده‌ایم اما متأسفانه در دوران مدیریت قبلی اراده‌ای برای این‌ مهم وجود نداشت.

وی با اشاره به اهمیت این مجتمع و مشکلاتی که از ناحیه بلاتکلیفی آن در منطقه ایجاد می‌شود، گفت: با تغییر مدیریت جدید نیز انتظار داشتیم موضوع با جدیت بیشتری پی گرفته شود و همچنان در انتظار اقدام عملی دوستان هستیم.

وقتی استان‌های همجوار با ایجاد آبشار‌های مصنوعی نبود مناظر طبیعی را در جذب گردشگر تا حدودی جبران نموده‌اند چرا ما نمی‌توانیم از مناظر خدادادی برای توسعه گردشگری منطقه بهره ببریم؟ به‌راستی سازمان عریض و طویل میراث فرهنگی و گردشگری در کدام بخش داستان آبشار آب سفید ایفای نقش می‌کند؟

(چاپ در شماره‌‌ی ۱۲۳۳ روزنامه‌ی یادگار امروز

مورخ ۲۴ فروردین ۱۴۰۲)