اما و اگرهای حق تبلیغات محیطی در انحصار سازمان لیگ

بررسی فرمول تبلیغات محیطی نشان می‌دهد در هیچ جا مانند ایران قانونی برای اجبار باشگاه‌ها در واگذاری تبلیغات محیطی به سازمان لیگ وجود ندارد.

دستورالعمل نظارت بر قراردادها و سقف بودجه باشگاه‌ها به طور رسمی از سوی فدراسیون فوتبال به باشگاه‌ها ابلاغ شد که براساس ماده ۴۱ آن، تمام تبلیغات محیطی به طور انحصاری در اختیار سازمان لیگ قرار دارد و قراردادهای تجاری این سازمان برای باشگاه‌ها لازم‌الاجراست؛ قانون عجیبی که مشخص نیست بر چه اساسی تنظیم شده و به نظر نمی‌رسد چندان هم قانونی باشد.

تبلیغات محیطی معمولاً در سه حالت مختلف و بستگی به قوانین فوتبال در لیگ‌های مختلف اجرا می‌شود. در یک حالت سازمان لیگ، هر ساله و بعد پایان مسابقات، حسابرسی و میزان درآمد از محل تبلیغات محیطی را به طور شفاف به باشگاه‌ها اعلام و سهم هر یک از باشگاه‌ها را مشخص می‌کند. در این روش باشگاه‌ها با اختیار خود تبلیغات محیطی را به سازمان لیگ واگذار و در پایان هر سال سهم خود را دریافت می‌کنند و برخلاف ایران هیچ اجباری برای باشگاه‌ها در نظر گرفته نشده است.

حالت دوم که در برخی کشورها اجرا می‌شود به این ترتیب است که باشگاه‌ها و سازمان لیگ به صورت مشترک اقدام به تبلیغات محیطی می‌کنند. در این حالت معمولاً سهم باشگاه‌ها ۷۰ درصد و سهم سازمان لیگ ۳۰ درصد است.

در سومین حالت اما تمام تبلیغات محیطی انحصاری در اختیار باشگاه‌های میزبان قرار می‌گیرد؛ به این ترتیب که هر باشگاه در ورزشگاه خانگی خود تبلیغات محیطی مد نظر خود را اجرا می‌کند.

همانطور که گفته شد، در هیچ جای دنیا سازمان لیگ باشگاه‌ها ملزم به اجرای قراردادهای تبلیغاتی خود نمی‌کند و حتی اگر چنین موضوعی باشد، همه چیز به صورت قانونی و توافقی پیش می‌رود. مشخص نیست کارگروه نظارت بر قراردادها بر چه اساسی چنین بندی را در دستورالعمل خود قرار داده است.

حتی با وجود تصمیم کارگروه نظارت بر قراردادها، سازمان لیگ برای اجرای تبلیغات محیطی باید از تمام باشگاه‌های لیگ برتری مجوز دریافت کند، در غیر این صورت باشگاه‌ها می‌توانند مدعی اجرای تبلیغات خود شوند.

چاپ در شماره ۱۵۷۴ روزنامه یادگار امروز مورخ ۱۴۰۳/۰۴/۰۹