معلمان و مشکلات مشمول مرور زمان

در روزشمار رسمی کشور ۱۲ اردیبهشت ماه روز معلم نام گذاری شده است. قشری پرتلاش و شاید فراموش شده که در سال تنها یک روز نگاه‌ها را به سوی خود جلب می‌کنند، گویی تنها دارایی‌شان هم همین یک روز باشد.قشری که هر وقت نامی از آنان به میان می‌آید مفاهیمی نظیر فقر، تبعیض، نارضایتی، دغدغه‌های برآورده نشده، برخوردهای قهری و … به ذهن خطور می‌کند. قشری که تنها در روز معلم تعریف و تمجید می شوند و بقیه سال نه خود و نه مشکلاتشان به یاد کسی نمی آید.همگان می‌دانند برای اداره یک کشور همه مشاغل لازم هستند، اما در این میان اثرگذاری‌ها متفاوت است. با نیم نگاهی به سیاست آموزشی کشورها به این نتیجه می‌رسیم که اغلب کشورها به‌ویژه کشورهای طراز اول دنیا دغدغه اصلی آنان آموزش و پرورش است و به تبع آن شغل معلمی از مهمترین مشاغل آن کشورها محسوب می‌شود و بیشترین سرمایه‌گذاری را نیز در این بخش متمرکز می‌کنند. در این میان و در راستای رسیدگی به دغده معلم ها در سال های گذشته طرح رتبه بندی معلمان مطرح شد و این طرح پس از ۱۰ سال سرگردانی در مجلس شورای اسلامی بالاخره در تاریخ ۱۵ اسفند ۱۴۰۰ به تصویب رسید و نور امید را در دل معلمان زنده کرد، اما اجرایی شدن آن باز هم مشمول مرور زمان شد و البته طرحی که قرار بود باعث بهبود وضعیت معیشت معلمان شود و آنها را از سقوط به زیر خط فقر نجات دهد در نهایت تبدیل به طرحی شد که هیچ‌کدام از وعده‌های ذکرشده در آن به مرحله اجرا نرسید و بسیاری از معلمان اجرای این طرح را تنها ابزاری برای کنترل می‌دانند.

رتبه بندی مساله تشویقی است نه بنیادی

محمد تقی فلاحی، دبیر کانون صنفی معلمان، دراین‌باره می‌گوید: «متاسفانه طرح رتبه بندی هیچ پاسخ مناسبی به مطالبات معلمان نمی‌داد. در واقع اعتراض‌های اولیه هم به همین دلیل بود که بسیاری از معلمان معتقد بودند ابتدا باید به وضعیت دریافتی‌هایشان رسیدگی می‌شد و بعد از آن مساله رتبه بندی در دستور کار قرار می‌گرفت». او می‌افزاید: « در واقع طرح رتبه بندی باعث شد آموزش‌وپرورش بتواند برای رسیدگی به وضعیت معیشتی معلمان زمان بخرد و با دادن وعده‌هایی که اجرایی شدن این طرح می‌تواند تمامی مشکلات را حل کند به مطالبات اصلی معلمان رسیدگی نکند. درحالی‌که رتبه بندی یک مساله تشویقی است نه مساله‌ای بنیادی که با آن بتوان مشکلات اساسی معیشتی معلمان را حل ‌و فصل کرد».

وعده‌هایی که اجرایی نشد

دبیر کانون صنفی معلمان ادامه می‌دهد: «در مصوبه اولیه قرار بود دریافتی معلمان نزدیک به ۸۰ درصد دریافتی اساتید دانشگاه شود اما چون این مساله همزمان شد با اعتراضات معلمی درباره ماهیت طرح رتبه بندی، این بند هم از مصوبه اولیه حذف شد و در نهایت افزایش‌ها را به پایین‌ترین حد رتبه‌های اساتید دانشگاه رساندند و مبلغی که به حقوق معلمان اضافه شد از ۲ میلیون تومان تجاوز نکرد».

رتبه بندی تبدیل به حربه تنبیهی شد

محمدتقی فلاحی توضیح می‌دهد: «شاید از ابتدا که طرح رتبه بندی بررسی و تدوین می‌شد چنین هدفی نداشت اما از زمان اجرایی شدن طرح ما شاهد هستیم که رتبه بندی بیشتر به یک ابزار تنبیهی برای معلمان تبدیل شده است و حکم کنترل‌کننده را دارد. کافی است معلمی از مشکلات و مسائل کاری خود شکایت کند یا سیاست‌های وزارت آموزش‌وپرورش را زیر سوال ببرد، خیلی سریع دریافتی رتبه بندی او قطع می‌شود.». دبیر کانون صنفی معلمان در ادامه اضافه می‌کند: «در بسیاری از موارد وقتی معلمان برای اعتراض به قطع حق رتبه بندی خود مراجعه می‌کنند آنها را به حراست وزارتخانه ارجاع می‌دهند و پاسخی دریافتی هم این است که دستور از بالا رسیده و در واقع نه جای اعتراضی باقی می‌ماند و نه امیدی به اصلاح است».

تمام هیاهو و اخباری که برای طرح رتبه بندی به راه افتاد ظاهر سازی بود

دبیر کانون صنفی معلمان در پاسخ به این سوال که چرا رتبه‌های اصلاح‌شده در پرداختی‌های معلمان اعمال نمی‌شود می‌گوید: «این سوالی است که باید مسئولان وزارت آموزش و پرورش جواب بدهند. ماه‌ها از اعتراض معلمان و تغییر رتبه آنها می‌گذرد اما دریافتی‌شان هنوز بر اساس همان رتبه بندی اولیه است و این نشان می‌دهد تمام این هیاهو و اخباری که برای اجرایی شدن طرح رتبه بندی به راه افتاد برای ظاهرسازی بوده و در عمل مشکلات معیشتی معلمان نه‌تنها کم نشده که با توجه به افزایش تورم و مشکلات اقتصادی، وضعیت بغرنج‌تری پیدا کرده‌اند».

چاپ در شماره ۱۵۲۹روزنامه ی یادگار امروز مورخ۱۴۰۳/۰۲/۱۲