وام های ناچیزی که شبیه شوخی  هستند

نصرالله دریابیگی / نایب رئیس کانون عالی بازنشستگان کشور

علی‌رغم اینکه مسئولان شعار حمایت از قانون می‌دهند اما قانون اجرا نمی‌شود. کارگران و بازنشستگان در بدترین شرایط معیشتی به سر می‌برند و عدم اجرای قانون کار و تأمین اجتماعی به این اوضاعِ نابسامان دامن زده است. در توضیح معیشت کارگران و بازنشستگان باید بگوییم کسانی که برای وام به ما مراجعه می‌کنند، هدفشان از گرفتنِ وام، تأمین حداقلی‌ترین نیازهای زندگی‌شان است؛ وقتی بازنشسته برای خریدِ برنج و مایحتاجِ خانواده خود، یا برای تأمین هزینه‌های درمان و یا خرید سنگ قبر همسر خود به ما مراجعه می‌کند و وام می‌خواهد، یعنی اوضاع خیلی بد است.  این‌ها حداقلی‌ترین نیازهایی است که باید با همان حقوق و مستمری ماهانه تأمین شود، نه اینکه کارگر و بازنشسته برای تأمین آن به صد نفر رو بیندازد و وام بخواهد و در آخر هم خیلی‌هایشان موفق به دریافتِ وام نشوند.حدود ۸۰درصد از کارگران کشور و حدود ۷۵ درصد از بازنشستگان حداقل‌بگیر هستند و حقوق آن‌ها کفاف ۱۰درصد از نیازهای زندگی آن‌ها را هم نمی‌دهد. در چنین شرایطی مشخص است که کارگر و بازنشسته برای تأمین هزینه‌‎ی روزمره‌ی خود مجبور به قرض کردن و گرفتنِ وام می‌شود. بازنشسته‌ای که بیش از ۶۰ سال سن دارد، فرزند دانشجو دارد و باید جهیزیه تأمین کند و از طرفی خرج دوا و درمان بدهد، چگونه می‌تواند با حقوق ماهی ۷ – ۸ میلیون تومان زندگی کند؟وامی که امروز در اختیار برخی از بازنشستگان، آن هم با شرایط دشوار قرار می‌گیرد، واقعا ناچیز است و اصلا چیزی شبیه شوخی است. ۲۰ میلیون تومان مشکل بازنشستگان را حل نمی‌کند.  تأسف‌بارتر اینکه همین وامِ ۲۰ میلیون تومانی را هم از کارگران دریغ می‌کنند. درحالیکه بانک رفاه متعلق به کارگران و بازنشستگان است و بهره‌مندی از خدماتِ این بانک کمترین حق آن‌هاست. البته باید تأکید کنم که مشکل عملکرد بانک رفاه نیست، بلکه بانک مرکزی و وزرای اقتصاد و کار معتقدند که با پرداخت وام به کارگران و بازنشستگان پول به جامعه پمپاژ می‌شود و این سبب بالا رفتن نرخ تورم می‌شود. مسئله این است که اگر کارگران و بازنشستگان حقوق و مستمریِ کافی داشتند دیگر چه نیازی به وام بود؟ دولت از یک طرف حاضر نیست حقوق را مطابق با نرخ تورم و سبد معیشت افزایش دهد و از طرفی دیگر با آوردنِ بهانه‌هایی چون افزایش نقدینگی و افزایش نرخ تورم، حاضر نیست از کارگران و بازنشستگان حمایت کند. نتیجه‌ی چنین وضعیتی بحرانِ معیشتیِ کارگران و بازنشستگان است. اجرای هدفمندی یارانه‌ها، حذف ارز ترجیحی، افزایش نرخ ارز و… از عوامل افزایش نرخ تورم است، نه پرداخت ۲۰ میلیون تومان وام به کارگر و بازنشسته‌ای که نمی‌تواند هزینه‌ی خورد و خوراک ماهانه‌ی خانواده‌ی خود را تأمین کند.  درمان باید رایگان باشد. سازمان تأمین اجتماعی باید بستری فراهم کند که بیمه‌شدگان و بازنشستگانی که پیشاپیش هزینه‌ی درمان را از حقوق خود پرداخت کرده‌اند، از خدمات درمان باکیفیت و رایگان بهره‌مند شوند، اما نه تنها این اتفاق نمی‌افتد، که حتی برای بهره‎مندی از خدمات درمانی بیمارستان‌های تأمین اجتماعی گاهی حتی، بیمه شده مجبور به پرداختِ زیرمیزی به پزشکان می‌شوند. چرا بازنشسته برای انجام عمل جراحی در بیمارستان تأمین اجتماعی باید زیر میزی بدهد؟

چاپ در شماره۱۴۴۹  روزنامه ی یادگار امروز مورخ ۱۴۰۲/۱۰/۱۸