اولویت دولت ها حل مشکلات اقتصادی جامعه خویش باشد

صیدمیرزا بزرگ تبار-فعال اجتماعی و رسانه ای

اولویت دولت ها برای توسعه پایدار کشورها به چه عواملی بستگی دارد؟! دولت ها چه شاخص‌هایی رابرای رشد زیرساخت های کشورها درنظرمی گیرند؟! کدام استانداردهای حقوقی باید در اولویت برنامه دولت ها برای برون رفت ازمشکلات اقتصادی واجتماعی باشد؟!انتخاب اولویت ها با رعایت حقوق فردی و اجتماعی درهرجامعه ای باید جزاهداف و برنامه های تمام قد راهبردی دولت ها باشد واین اهداف به مقصد نمی رسند جزاینکه با سرمایه گذاری در همه بخش های اقتصادی به صورت درازمدت اتقان گردد تاشاخص های توسعه پایدار لگالیسم گردد دولت ها وقتی به اصالت قانون واصول حقوقی و پاتریوتیسم ومردم معتقد باشند، این فرایند با برنامه های مدون و راهبردی و با رویکردهای« مدیریت کلاسی» اتفاق خواهد افتاد،ازدیدگاه حقوقی وقانون ،مردم هر کشور باید ازتمام حقوق جاری درکشور بهره من دباشند،دولت ها برایند مردم هستند تامشکلات جامعه را حل کنند وجامعه را دررفاه وآسایش قراربدهند. اگرغیرازاین بود، انتخاب دولت‌ها یک ایده مهمل وبی فایده بود، بنابراین دولت ها برای رفاه وآسایش جامعه فیکس ( برقرار) می شوند،دولت ها پانل ملتها هستند تا این سانترالیسم برهمه امورات جاری درکشوراشراف داشته باشد ومردم عملا به این سیکل سیاسی پایبند باشند ودولت ها بتوانند کشورها رااز توسعه اقتصادی، رشداجتماعی و رشد متقارن بهره مند سازند. بنابراین وقتی این مجموعه عوامل و آموزش نیروی تخصصی درهربخش تامین گردد دولت ها می توانند توسعه پایداری در جامعه  بشری ایجاد کنند وازگسترش فقر،ایجاد عدالت اجتماعی ورفع بیکاری درجامعه جلوگیری به عمل آورند تاجامعه به سوی قهقهرا نرود.از قدیم گفته اند« چراغی که به خانه رواست، بردنش به جاهای دیگر حرام است» مردم باید طوری زندگی کنند که چالش های زندگی آنها را ازپای درنیاورد واززندگی لذت ببرند،اگرلااقل  لذت نبرند دررنج و فنگ باقی نمانند،با نگاهی به کشورهای اطراف خو دمی توان نتیجه گرفت همه کشورها برای رهایی ازمشکلات اقتصادی توسعه همه جانبه رامحور رشد و پیشرقت خود قرارمی دهند وچون اولویت های استاندارد حقوقی راپلن (برنامه ونقشه) رویکردهای راهبردی خود قرارمی دهن دموفق می شوند،بنابراین ما اگرشمشیرزن های قهار و ماهری باشیم باید شمشیرها را برفرق مشکلات اقتصادی جامعه بزنیم  نه برای همسایگان برون مرزی سینه چاک کنیم وشمشیربزنیم .برای اینکه مشکلات جاری را چگونه حل کنیم، به داستان یک جنگجو که از استادش پرسید چکارکنم تاموفق بشوم،  اشاره خواهد شد تابعضی حقایق امروزی در جامعه برای اهل فن بهترروشن شود.

جنگجویی از استادش پرسید: بهترین شمشیرزن کیست؟

استادش پاسخ داد: به دشت کنار صومعه برو.

«سنگی» آنجاست، به آن سنگ توهین کن.

شاگرد گفت: اما چرا باید این کار را بکنم؟!!سنگ پاسخ نمی‌دهد!!

استاد گفت: خوب با شمشیرت به آن «حمله» کن.شاگرد پاسخ داد: این کار را هم نمی‌کنم…

شمشیرم می‌شکند و اگر با دست هایم به آن حمله کنم، انگشتانم زخمی می‌شوند و هیچ اثری روی سنگ نمی‌گذارد.

من این را نپرسیدم…پرسیدم؛ بهترین شمشیرزن کیست؟استاد پاسخ داد: بهترین شمشیرزن، به آن سنگ می‌ماند، بی آنکه شمشیرش را از غلاف بیرون بکشد، با «سکوتش» نشان می‌دهد که هیچ کس نمی‌تواند بر او غلبه کند. بنابراین برای برون رفت ازخیلی ازمشکلات جهانی ومشکلات ارتباطی، ما باید مثل آن شمشیرزن عمل کنیم و به جای شمشیر،زبان دیپلماسی ورفتاردیپلماتیک را جایگزین این شمشیرقراردهیم تا با دنیا به تعامل برسیم. ختم کلام اینکه ما نمی توانیم مشکلات سونامی خاورمیانه را که هراز گاهی به اشاره استعمار و با نقشه های از پیش تعیین شده، صورت می گیرد،حل بکنیم اگر واقعا دولت ها بتوانند مشکلات رانت،اختلاس؛قاچاق کالا؛ بیکاری وتورم وگرانی وتولید را درجامعه خویش حل کنند،مشکلات برون مرزی با مساعدت جامعه بین الملل قابل حل است،بعضا مشاهده شده بعضی ازمسئولان ما آنقدر دم ازیک کشورثالث می زنند که انگارگویی ایران گل وگلزاراست وآن کشورثالث بخش لاینفکی از ایران که این بخش توسعه نیافته وباید توسعه پیدا کند،اینکه دولت ها بتوانند به مردم کشورهای دیگرکه موردظلم سایرین قرارمی گیرند ،کمک کنند،هیچ اشکالی ندارد امااینکه ما بتوانیم مشکلات دیگران را حل کنیم اما از مشکلات مردم خودغافل یا بی تفاوت بشویم، ازدیدگاه پدیدارشناسی وعرفان وقانون و ازدیدگاه حقوقی،فسوق وخارج ازطریق حق وصلاح یک جامعه است،بنابراین اولویت دولت ها باید حل مشکلات اقتصادی جامعه خویش ومنافع جامعه خودی باشد نه سایرجوامع انسانی ،و اینکه انسان ،ازانسان نسوزد واین یعنی انتخاب اولویت ها بااستانداردهای حقوقی وجهانی و…

چاپ در شماره ۱۳۹۳روزنامه ی یادگار امروز مورخ۱۴۰۲/۰۸/۱۱