جامعه و اقتصاد درسیطره خودروهای بی‌کیفیت

علی اصغر سلیمانی- روزنامه نگار
بنده به شخصه از بین پژو ۲۰۶ و لندکروز قطعا لندکروز را انتخاب می کنم و تلاش می کنم به دیگران هم گوشزد کنم که برای پول و سلامتی خود ارزش قائل باشند و آنها هم لندکروز را انتخاب کنند؛ و این توصیه قطعا به مذاق افرادی چون آقای میرسلیم خوش نخواهد آمد و قطعا بنده و امثال بنده را مورد شماتت و غیظ و غضب قرار خواهند داد و احتمالا خواهند گرفت که شما به کارگران و خودروسازان توهین کرده اید و مرتکب گناه کبیره شده اید. قطعا تصمیم گرفتن برای مردم ایران و گرفتن حق انتخاب از آنان برای جماعت حامی خودروساز داخلی، کار سختی نیست، چرا که چندین سال است این ژست دوستدار تولید داخل توانسته به مانند سدی نفوذناپذیر مانع هر گونه تغییری در این بازار شود و به اجبار مردم را به قبول هر آنچه آنان می خواهند و می گویند وادار کرده است؛ اما این منفعت طلبی که در قالب دلسوزی برای کارگران و حمایت از تولید داخلی نمایان شده، تنها منفعتی که داشته است، حجیم شدن جیب مافیای خودرو بوده است و اما دود ضرر و زیان آن به چشم همه مردم رفته است. به طور قطع اگر کیفیت خودروهایی که در کشور تولید می شود و در دسترس عموم جامعه قرار می گیرد به قدری بود که نیاز و توقع حداقل نیمی از جامعه را برآورده می کرد و رضایت نسبی آنان را جلب می کرد، این امکان وجود داشت که با حمایت از خودروسازان داخلی به ارتقای کیفیت محصولات تولیدی آنها امیدوار بود اما به گواه تصادفات جاده ای و بازخورد کیفیت خودروهای صفر کیلومتری که خریدار از درب کمپانی دریافت می کند، می توان با قاطعیت گفت، بیش از ۹۰ درصد مردم جامعه از کیفیت خودروهای داخلی ناراضی هستند، و همانطور که آمار تلفات جاده ای نشان می دهد درجه استاندارد خودروهای تولید داخل در نازلترین سطح ممکن قرار دارد و نه تنها تلاشی برای بهبود کیفیت محصولات انجام نمی گیرد بلکه هر روزه شاهد افت کیفیت و فاصله گرفتن از استانداردها هستیم، که این خود حاوی دو پیام است؛ اول اینکه خودروسازان داخلی و حامیان پیدا و پنهان آن ها نه به کیفیت خودروهای تولیدی و افزایش استاندارد آنها توجه دارند، و نه رضایت مردم و مصرف کننده برای آنها چندان حائز اهمیت است، بلکه منفعت طلبی و کسب سود بیشتر تنها هدف آنها در ارائه تولیدات خود به بازار است. پیام دوم خودروسازان و حامیان آنها این است که، با تمام وجود در مقابل مخالفان خود خواهند ایستاد و اجازه نخواهند داد با واردات(چه از نوع صفرکیلومتر و چه کارکرده) رقیبی بر سر راهشان قرار گیرد و از تمامی امکانات و ظرفیت های خود استفاده خواهند کرد تا هر نوع نظر و صدایی را که مخالف عملکرد آنان است به حاشیه برانند تا مصرف کننده را در شرایطی قرار دهند که ناگزیر به استفاده از محصولات تولیدی آنها شود. آنچه که از شواهد پیداست، خودروسازان و حامیان آن ها به این زودی دست از انحصار بر نمی دارند و اجازه نخواهند داد کسی به حیاط خلوت آن ها که حاصل نفوذ آنان و حامیان شان در رده های بالای تصمیمی گیری و سیاست گذاری است ورود کند، و کماکان مردم باید از این موضوع آسیب ببینند و ضررهای ناشی از آن جامعه و اقتصاد را تحت تاثیر قرار دهد.
چاپ در شماره ی۱۲۷۴روزنامه ی یادگار امروز مورخ۱۴۰۲/۰۳/۱۶