دست خالی، پُزِ عالی!

(عباس دارایی/ یادگار امروز)

علی فتح‌اله زاده از مدیرعاملی استقلال کنار رفت. او پس از ناکامی در جذب اسپانسر برای پرداخت استراماچونی چاره‌ای جز استعفا و کناره‌گیری از مدیرعاملی آبی‌پوشان نداشت و نهایتا در آغاز دوازدهمین روز از سال جدید از سمت خود کنار رفت.

فتح‌اله زاده به هر دری زد تا بتواند مطالبات استراماچونی را تا آخرین ضرب‌العجل فیفا به باشگاه استقلال پرداخت کند اما نتوانست!

یک روز پیش از استعفا در جریان دیدار دو تیم استقلال و ذوب آهن اصفهان در ورزشگاه آزادی تهران هواداران استقلال بارها علیه علی فتح‌اله‌ زاده، مدیرعامل باشگاه استقلال شعار دادند و «حیا کن و رها کن» سر دادند، این شعارها در پی ناتوانی باشگاه در پرداخت مطالبات استراماچونی و احتمال حذف از آسیا مطرح شده بود.

چند روز پیش از آن نیز علی فتح‌اله زاده مدیرعامل باشگاه استقلال در برنامه ورزش و مردم اعلام کرد که برای پرداخت طلب آندره‌آ استراماچونی از هواداران این تیم کمک می‌خواهد و شماره حساب برای واریز پول را اعلام می‌کنند.

او در سخت‌ترین شرایط اقنصادی مملکت که بخش عمده‌ای از مردم حتی توان خرید یک کیلو آجیل شب عید را نداشته و در تامین مایحتاج عید خود نیز درمانده بودند چشم به کمک‌های مردمی دوخته بود که البته این موضوع نیز راه به جایی نبرد.

فتح‌اله زاده در مکاتبات با رئیس مجلس و معاون رئیس جمهور نیز انتظار داشت پول استراماچونی را در قالب ارز نیمایی و قرض دولتی به باشگاه استقلال واریز کنند تا او این مانع بلند را برای حضور استقلال در آسیا برطرف کند!

تقاضای استفاده از بودجه مسئولیت اجتماعی یا ارز نیمایی آن هم در حالی که بسیاری از اقلام ضروری جامعه از چنین مزیت‌هایی برخوردار نیستند برای پرداخت طلب مربی  ایتالیایی در حالی از سوی فتح‌اله زاده به‌عنوان یک مطالبه دنبال می‌شد که رئیس سازمان خصوصی‌سازی در یک گفتگوی زنده تلویزیونی در برنامه فوتبال برتر در مناظره با فتح‌اله زاده ابعاد جدیدی را در خصوص ابهامات مالی باشگاه استقلال را مطرح کرد.

حسین قربانزاده، معاون وزیر اقتصاد و رئیس سازمان خصوصی‌سازی در این زمینه چنین توضیح داده است: ” کاری که وزارت اقتصاد و سازمان خصوصی‌سازی انجام داده، با مدلی که ارائه کرده حدود ۵۰۰ میلیارد تومان هر باشگاه که بخشی از آن وام و بخشی از آن که حاصل از افزایش سرمایه است را در اختیار باشگاه‌ها قرار داده است. قرار بود معاون وزیر ورزش، مدیرعامل و بنده به عنوان اعضای کمیته مصارف که کمیته‌ای مشورتی است برای کمک به مصرف در این مسیر، باشگاه مصارف خود را از این کمیته مجوز بگیرد. پرسپولیس این کار را کرده است اما استقلال نه، دو بار بدهی آقای استراماچونی مطرح شده، یکبار در دوره آقای آجورلو که قرار بود از همان منبع پرداخت شود و یکبار هم توسط آقای فتح‌اله‌ زاده که حدود ۱۱۸ میلیارد تومان برای بدهی‌های خارجی از جمله آقای استراماچونی پرداخت شده که همان پشتوانه وامشان بود و زمینی را در بانک شهر وثیقه کرده‌اند، از آن‌ ۱۱۸ میلیار‌د تومان، ۹۳ میلیارد تومان مستقیم به حساب باشگاه واریز شد، طبیعتا هزینه‌های دیگری باشگاه داشته است و کماکان بدهی استراماچونی را پرداخت نکرده‌اند و این اتفاقات رخ داده است “.

بر اساس آنچه قربانزاده شرح داده بسیار واضح است که باشگاه استقلال منابع مالی، پول، وام و همه دارایی‌هایش را هزینه کرده و نسبت به پرداخت بدهی‌های خود از جمله مطالبات مالی استراماچونی بی‌تفاوت بوده و از این رو کاملا پیداست که باید مدیران عامل باشگاه استقلال در این زمینه پاسخگو باشند اما فتح‌اله زاده با فرار به جلو صرفا از مدیرعاملی استقلال استعفا کرده است!

هر چند هیات مدیره یک روز بعد با استعفای او مخالفت کرد اما توضیحات رئیس سازمان خصوصی‌سازی در مورد باشگاه استقلال نشان از یک فاجعه بزرگ مدیریتی در این باشگاهست که نه تنها مجموعه مدیریتی این باشگاه زیر بار پاسخگویی در این زمینه نمی‌رود بلکه با فرار به جلو ابتدا سعی کرد با استعفایی سر و ته آن را ببندد و حالا که با استعفای او مخالفت شده و به خوبی می‌داند توان تامین بدهی‌ها را ندارد و به نوعی سود و زیان باشگاه با هم همخوانی ندارد و منابعی نیز برای هزینه ندارد، به گونه‌ای اظهار نظر می‌کند که گویی اتفاقی رخ نداده است.

فتح‌اله زاده روزی سکان مدیریت استقلال را در دست گرفت که به خوبی می‌دانست با چه شرایطی باید دست و پنجه نرم کند، او پذیرفت و در دوران کوتاه مدیرعاملی‌اش در این دوره به جای این‌که عمل کند فقط حرف زد و شعار داد، او حضور استقلال در متاورس و ورزشگاه مجازی و بانک استقلال را وعده داد اما حتی نتوانست حقوق و مطالبات بازیکنان و مربیان فعلی را نیز پرداخت کند، به طور دقیق مشخص نیست چه هزینه‌های سنگینی روی دست باشگاه در دوره مدیرعاملی فتح‌اله زاده گذاشته اما آنچه مشخص است این‌که داستانی که در پرونده کاری آجورلو تکرار شد، فتح‌اله زاده هم در همان مسیر قدم گذاشت. بدهی استراماچونی به یک معضل تبدیل شد و در نهایت با یک فرار به جلو به جای پاسخگویی عملکردش از سمتش استعفا داد به مانند همان دوره‌هایی که رفت و البته برگشت!

(چاپ در شماره‌ ی ۱۲۲۹ روزنامه‌ی یادگار امروز

مورخ ۱۹ فروردین ۱۴۰۲)