آموزش‌ مجازی و دردسرهایش!

(دکتر امین ماهورام/ روانپزشک)

دستگاه‌هایی که دانش‌آموز برای یادگیری آموزش از راه دور استفاده می‌کند به جز استفاده در کلاس درس کاربردهای دیگری هم دارند که می‌تواند باعث جلب توجه و حواس‌پرتی دانش‌آموز و عقب‌افتادن از روند معمول کلاس شود. در کودکانی که مبتلا به اختلال توجه و تمرکز هستند توصیه می‌شود سایر دسترسی‌ها از پیام‌رسان‌های دیگر محدود شود و اگر امکان دارد یکی از والدین در حین آموزش، کودک را همراهی کند.

عدم مدیریت زمان یکی دیگر از چالش‌های آموزش مجازی است، به هم‌ریختگی زمان خواب و بیداری دانش‌آموزان و هماهنگ نشدن دانش‌آموز با جریان کلاس از دیگر موضوعاتی است که باعث می‌شود دانش‌آموز روند درستی را برای هماهنگی کارهای روزمره و شرکت در کلاس، نداشته باشد. تنظیم چک لیست‌های انجام کار روزانه و اولویت‌بندی فعالیت‌ها اقدامی موثر در این آموزش‌هاست.

از طرفی دانش‌آموزان با شرایط ویژه مانند مبتلایان به اختلال توجه و تمرکز، افرادی‌که در بینایی، شنوایی و یا صحبت کردن دچار مشکلاتی هستند، بیش از سایرین در معرض آسیب‌های آموزش مجازی هستند، باید تمهیداتی برای این دانش‌آموزان دیده شود تا کمترین مشکل متوجه این افراد باشد. یکی دیگر از مشکلات آموزش‌های مجازی موضوع منزوی شدن دانش‌آموزان است. احساس تنهایی و حسن انزوای دانش‌آموزان مقاطع‌پایین‌تر و کودکان کم سن و سال با جدا شدن از دوستان و همسالان تقویت شد. یادمان باشد که انسان موجودی اجتماعی است و طبعیت انسان تمایل به تعامل با سایرین دارد، به هر دلیل اگر تعامل با سایر انسان‌ها محدود شود حس انزوا خصوصا در بچه‌های کوچکتر آزار دهنده است.

بهرحال آموزش آنلاین نمی‌تواند جایگزین آموزش‌های حضوری شود، شاید از نظر فیزیکی آموزش آنلاین برای همه‌ افراد راحت‌تر باشد ولی در دراز مدت می‌تواند آزاد دهنده باشد و باعث قطع بخشی از ارتباط با دنیای واقعی شود. بنابراین ایجاد فضایی آزاد (شبیه به زنگ تفریح در مدرسه) در کلاس‌های آنلاین، راهکار مناسبی برای تعامل بیشتر دانش‌آموزان است. در کل ارائه آموزش‌های راهبردی نیازمند حضور دانش‌آموز در کلاس درس و ارتباط چهره به چهره با آموزگار و همسالان است.

(چاپ در شماره‌ ی ۱۱۸۹ روزنامه‌ی یادگار امروز

مورخ ۱۲ بهمن ۱۴۰۱)