ابتلا به لانگ کووید (Long COVID) یا همان کووید طولانی مدت از عوارضی است که حتی نوع ضعیف ویروس کرونا میتواند انسانها را بهخود درگیر کند. اما با این وجود بهنظر میرسد مطالعات درستی برای شناخت عوارض بیشتر و حتی درمان لانگ کووید در ایران انجام نگرفته است، طوریکه حمید سوری، اپیدمیولوژیست میگوید: عوارض کووید طولانی هنوز در دنیا هم ناشناخته است، مثلاً ما نمیدانیم لانگ کووید چه تاثیر سویی روی سیستم ایمنی بدن میتواند داشته باشد؟و… که دانستن موضوعات این چنینی نیاز به مطالعه دارد، به خصوص مطالعات بومی.
وی افزود: بین ۲۰ تا ۵۰ درصد از افرادی که به کرونا مبتلا میشوند ممکن است گرفتار لانگ کووید شوند، یعنی عوارضی مانند از دست دادن موقتی حس بویایی و کاهش قدرت چشایی، در آنها مشاهده شود، متاسفانه لانگ کووید در کشور ما خیلی جدی گرفته نشده است، حتی مطالعه بومی درست و حسابی در این زمینه انجام نگرفته و نمیگیرد تا ما راجع به آن خیلی اطلاعات داشته باشیم. همچنین متاسفانه ما از ظرفیتهای تحقیقاتی کشورمان، مطالعاتی که تحت عنوان پایاننامه انجام میشود استفاده نمیکنیم، این مطالعهها هدفمند نیستند، ضمن اینکه هیچ سیاست پژوهشی وجود ندارد.
سوری بیان کرد: برای اینکه ظرفیتهای پژوهشی دانشگاهها بهخوبی مورد استفاده قرار بگیرند ما نیاز به یک مدیریت پویا نسبت به برنامههای پژوهشی داریم، اگر ما نتوانیم پژوهش را در خدمت تصمیمگیری، ارتقای سلامت و تولید ثروت قرار دهیم و نگاهمان به پژوهش صرفاً تولید مقاله باشد قطعاً از پژوهش بهرهای به ما نمیرسد، کما اینکه در ماجرای کووید۱۹ ما نقش پررنگی از مراکز علمی تحقیقاتی کشورمان در سیاستگذاری، برنامهریزی، و تصمیمگیری ندیدیم، ما حدود ۸۰۰ مرکز تحقیقاتی در علوم پزشکی داریم، این مراکز با هزینههای زیادی که دارند در تصمیمگیری برای کرونا چه نقشی داشتند؟ این مراکز اگر نتوانند برای تصمیمگیریهای جدی در موقع بروز مشکلاتی مانند اپیدمیها کمک کنند باید برای ادامه کارشان فکر مجدد کرد و ادامه این وضعیت در مراکز پژوهشی بهغیر از حیف کردن منابع کشور سودی که انتظار داریم نخواهد داشت.
دیدگاه ها