صنعت ریلی به انقلاب مدیریتی نیاز دارد

یک کارشناس حوزه حمل‌ونقل ریلی با تاکید بر مشکلات زیرساختی و بهره‌وری حوزه ریلی گفت: اگر واگنی بتواند در روز ۲۰۰۰ کیلومتر برود، سرمایه‌گذار راغب می‌شود. در حالی که الان میانگین سیر واگن در شبکه ریلی کشور برای بخش مسافری روزانه حدود ۹۰۰ کیلومتر است و این عدد، انگیزه لازم را برای سرمایه‌گذار ایجاد نمی‌کند.

محمد رجبی درباره اقدامات ریلی دولت سیزدهم بیان کرد: بخش ریلی چه در زمینه زیرساخت و چه در حوزه خرید ناوگان نیازمند سرمایه‌گذاری سنگین است که بخش خصوصی معمولا با استقبال سراغش نمی‌آید، مگر اینکه خدمات تشویقی ویژه‌ای برایش قرار دهند. اعداد و ارقام بخش ریلی، مثلا واگن ۲۰ میلیارد تومانی یا لوکوموتیو مسافری سه میلیون یورویی، همه نجومی است. یعنی اگر قطاری بخواهد راه بیافتد، حدود ۳۰۰ میلیارد تومان نیاز دارد

وی با بیان اینکه نگهداری خطوط ریلی در بخش توسعه و زیرساخت حائز اهمیت است که دولت‌های سابق در این زمینه توفیقات خوبی نداشتند، افزود: در پنج سال گذشته شاید تنها موضوعی که دولت دنبال کرده، تبصره ۱۸ بوده برای بازسازی و خرید ناوگان نو که نرخ بهره‌اش برای بانک‌های عامل حدود ۱۵ درصد است و برای سرمایه‌گذار جذابیت زیادی ندارد؛ در حالی که سرمایه‌گذار می‌تواند به حوزه‌هایی مانند پتروشیمی و نفت یا فناوری اطلاعات وارد شود، ورود به حوزه ریلی خیلی برایش انگیزه و اشتیاق ایجاد نمی‌کند.

رجبی با بیان اینکه مشکل عمده‌ بخش حمل‌ونقل ریلی، مخصوصا مسافری، نظام تعرفه‌گذاری است، اظهار کرد: نظام تعرفه‌گذاری در کشور دولتی و تابع مقررات و نظام تنظیم بازار است، در صورتی که هزینه‌های عملیاتی شرکت‌ها تابع بازار آزاد است؛ در حالی که انجام تعمیرات اساسی واگن در بخش مسافری، بالغ‌بر هشت میلیارد تومان می‌شود که بازگشت سرمایه‌اش با نرخ بلیت ناسازگار است. مثلا قیمت یک قلم کالا مانند چرخ و دیگر مواردی که وابسته به ارز هستند، از روغن موتور و گیربکس و سیستم ترمز، در سه سال گذشته بیش از سه برابر شده و با نظام تعرفه‌گذاری نمی‌توان آن را جبران کرد.