«خودکشی» دومین علت مرگ دانشجویان جهان

(دکتر مریم معصومی/ روانشناس)

نرخ جهانی خودکشی در محیط‌های دانشگاهی ۷.۵ در ۱۰۰ هزار نفر است و بعد از تصادفات، دومین علت مرگ دانشجویان محسوب می‌شود. افسردگی شناخته نشده و یا درمان نشده، اصلی‌ترین فاکتور در امر خودکشی در محیط‌های دانشگاهی محسوب می‌شود و از جمله ریز فاکتورهای این نوع خودکشی، دانشجویان مهاجر هستند که در شهر یا کشوری تنها هستند. این دانشجویان آسیب‌پذیرترند. از سوی دیگر دانشجویانی که طول دوره تحصیلی آن‌ها از هم‌دوره‌ای‌های خود طولانی‌تر شده نیز آسیب پذیرتر از سایر دانشجویان در امر خودکشی هستند. اغلب افراد به دانشجویانی که دچار افت تحصیلی، گوشه‌گیری و کم‌حرفی شده‌اند کمتر توجه کرده و خطر خودکشی را متوجه دانشجویانی می‌دانند که درباره این امر صحبت می‌کنند، بنابراین حواسمان باید به این دانشجویان گوشه‌گیر که دچار افت تحصیلی شده‌اند، باشد.

از طرفی پیشگیری از خودکشی بسیار مهم است و بخشی از این پیشگری معطوف به آماده بودن و آمادگی داشتن برای مقابله با این بحران می‌شود. برای پیشگیری از خودکشی باید دانش، مهارت یا توانایی لازم برای مقابله با خودکشی را در افراد ایجاد کرد تا در صورت بروز این بحران آثار مخرب آن را به حداقل رساند. افزایش احساس تعلق به گروه‌های مختلف و قرار گرفتن در محیط‌های همدلانه که احترام متقابل افراد در آن حفظ می‌شود، می‌تواند از خودکشی دانشجویان پیشگیری کند. می‌توان با ایجاد تعادل در ساعات کاری و تعادل در پرداختی‌ها و نیز فراهم کردن دورهمی‌های دوستانه برای دانشجویان و به ویژه رزیدنت‌ها در راستای کاهش فرسودگی و پیشگیری از خودکشی در محیط‌های دانشگاهی قدم برداشت.

همچنین دسترسی به خدمات سلامت روان از جمله عوامل مهم در پیشگیری از خودکشی در بین دانشجویان است، دانشجویان باید بدانند مرکز مشاوره دانشگاه کجا قرار دارد تا در شرایط بحران به آن مراجعه کنند. البته گروه هدف ما در افزایش سواد سلامت روان باید همه افراد باشند چراکه خودکشی مساله‌ای نیست که گروهی از آن مبرا باشند.